tián tián
田田tián chǎn
田产tián jī
田鸡tián dì
田地tián chóu
田畴tián yě
田野tián jìng
田径tián gěng
田埂tián jiān
田间tián jiā
田家tián luó
田螺tián yuán
田园tián liè
田猎tián jìng sài
田径赛tián yuán shī
田园诗tián fū yě sǒu
田夫野叟tián lián qiān mò
田连阡陌tián jùn yě lǎo
田畯野老tián yuè sāng shí
田月桑时tián fǔ xiàn pù
田父献曝tián fū yě lǎo
田夫野老tián fù yě lǎo
田父野老tián fù zhī huò
田父之获tián fǔ yě sǒu
田父野叟tián fǔ zhī gōng
田父之功tián jìng yùn dòng
田径运动故乡,田野,田地,梓乡,乡里,家园,原野,梓里,桑梓,家乡,
都市,
田园tiányuán
(1) 田地与园圃
英fields and gardens(2) 农村;乡下
英countryside(3) 描绘或表现村民生活的,尤其是以理想化和习俗化的手法
例田园诗例田园文学英pastoral⒈ 田地和园圃。
引《史记·魏其武安侯列传》:“田园极膏腴,而市买郡县器物相属於道。”
晋陶潜《归去来兮辞》:“归去来兮,田园将芜胡不归!”
宋曾巩《上齐工部书》:“巩世家南丰,及大人謫官以还,无屋庐田园于南丰也。”
《二刻拍案惊奇》卷十九:“﹝万延之﹞自此营建第宅,置买田园,扳结婚姻。”
徐迟《狂欢之夜》:“一片寂静包裹着整个山林田园。”
⒉ 泛指农村。
引《史记·汲郑列传》:“后数月, 黯坐小法,会赦免官。於是黯隐於田园。”
唐杜甫《留别贾严二阁老两院补阙》诗:“田园须暂往,戎马惜离羣。”
田地园圃。