nài hán
耐寒shāng hán
伤寒yù hán
御寒dǎn hán
胆寒yán hán
严寒fáng hán
防寒qīng hán
清寒kǔ hán
苦寒dà hán
大寒fēng hán
风寒pín hán
贫寒xiǎo hán
小寒shòu hán
受寒gāo hán
高寒wèn hán wèn nuǎn
问寒问暖wèn hán wèn rè
问寒问热chūn hán liào qiào
春寒料峭suì hán sōng bǎi
岁寒松柏jī hán jiāo pò
饥寒交迫xīn hán dǎn luò
心寒胆落yī hán rú cǐ
一寒如此jī hán jiāo còu
饥寒交凑xīn hán dǎn zhàn
心寒胆战qí hán kù shǔ
祁寒酷暑fēng hán shǔ shī
风寒暑湿qí hán rù shǔ
祁寒溽暑qí hán shǔ yǔ
祁寒暑雨tiān hán dì dòng
天寒地冻bīng hán yú shuǐ
冰寒于水dà hán suǒ qiú
大寒索裘xū hán wèn nuǎn
嘘寒问暖jī hán jiāo qiē
饥寒交切guǎng hán xiān zǐ
广寒仙子háo hán tí jī
号寒啼饥máng hán sè zhèng
芒寒色正shí hán yī bào
十寒一暴bó hán zhòng rén
薄寒中人lín hán jiàn sù
林寒涧肃jì hán zhèn pín
济寒赈贫bú hán ér lì
不寒而栗xīn hán dǎn suì
心寒胆碎dǎn hán fā shù
胆寒发竖gǔ hán máo shù
骨寒毛竖jiāo hán dǎo shòu
郊寒岛瘦jī hán jiāo zhì
饥寒交至qīn hán zhěn lěng
衾寒枕冷lín hán dòng sù
林寒洞肃shān hán shuǐ lěng
山寒水冷suì hán sān yǒu
岁寒三友tōu hán sòng nuǎn
偷寒送暖啼饥号寒,
⒈ 因冻馁而号哭。形容极为贫困。
引语出唐韩愈《进学解》：“冬暖而儿号寒，年丰而妻啼飢。”
宋张世南《游宦纪闻》卷十：“其家虽号寒啼飢，而凝式不屑屑也。”
《老残游记》第六回：“彷彿他不是号寒啼飢，却是为有言论自由的乐趣，来骄这曹州府百姓似的。”
梁启超《论民族竞争之大势》：“游其市镇，则商况凄凉；行其遂郊，则农声顦顇。号寒啼飢之声，不絶於耳。”
因天寒腹饥而呼号啼哭。
因为饥饿寒冷而哭叫。形容挨饿受冻的悲惨生活。
唐 韩愈《进学解》：“冬暖而儿号寒，年丰而妻啼饥。
梁启超《论民族竞争之大势》：“游其市镇，则商况凄凉；行其遂郊，则农声憔悴。号寒啼饥之声，不绝于耳。”
啼饥号寒
号寒啼饥联合式；作谓语、定语；形容极为贫困。
查看更多